يېقىندا، ئاپتونوم رايونلۇق پارتىيە كومىتېتى جەمئىيەت خىزمىتى بۆلۈمى پارتىيەلىك كادىرلارنى «ۋەيمەي توشۇغۇچى» بولۇشقا تەشكىللەپ، ئۈرۈمچى كوچىلىرىدا بىر مەيدان «چۆكۈش شەكلىدىكى تەكشۈرۈپ تەتقىق قىلىش»نى باشلىدى، بۇ كىشىلەرنىڭ دىققىتىنى قوزغىدى.
«گۈلدىن زوقلىنىش ئاسان، ئۇنى كەشتىلەش تەس»، نۇرغۇن ئىشلارنى پەقەت بىۋاسىتە ئۆز بېشىدىن كەچۈرگەندىلا ئاندىن چوڭقۇر ھېس قىلغىلى بولىدۇ. ئەتىگەنلىك يىغىندىن كېيىن ئىش ئورنىدا ئەگىشىپ چېنىقىشتىن يۇقىرى پەللە مەزگىلىدە تاماق توشۇشقىچە، ۋەيمەينى خاتا يەتكۈزۈپ قويۇپ ئەپسۇسلىنىشتىن، يول لىنىيەسىنى پىلانلاشقا باش قاتۇرۇشقىچە، ئورگان كادىرلىرى ۋەيمەي توشۇغۇچىلارنىڭ تارتقان جاپاسى ۋە ئىشنىڭ ئاسان ئەمەسلىكىنى چوڭقۇر ھېس قىلدى. بۇ بىر مەيدان «رول ئېلىپ ئۆز بېشىدىن كەچۈرۈش» بىزگە ئالاقىدار تارماقلارنىڭ بىۋاسىتە ھېس قىلىش، ئورۇن ئالماشتۇرۇپ تەپەككۇر قىلىشتىن ئىبارەت خىزمەت ئىستىلىنى كۆرسىتىپ بەردى، بۇنى بىر قېتىملىق جانلىق ئاممىۋى لۇشيەن ئەمەلىيەت دەرسى، شۇنداقلا بىر قېتىملىق «باشقۇرغۇچىلار تەپەككۇرى»دىن «مۇلازىمەتچىلەر نۇقتىسى»غا بولغان ئۆزگىرىش دېيىشكە بولىدۇ.
ھالبۇكى، ھېس قىلىشنىڭ ئەھمىيىتى بۇنىڭ بىلەنلا چەكلىنىپ قالمايدۇ، ھېس قىلىش جەريانىدا مەسىلىنى بايقاش بولسا مەقسەتلەرنىڭ بىرىدۇر. مەسىلەن: بىر كادىر ھېس قىلغاندىن كېيىن «بەزى يوللار ئىنتايىن تار بولغاچقا، پىيادىلەر يولىدا خېلى ئۇزاق يۈرۈشكە توغرا كېلىدىكەن» دېدى، ئۇنىڭ تار دېگىنى، يول ھەقىقەتەن تار دېگەننى كۆرسەتمەستىن، بەلكى ئۈرۈمچىنىڭ شەھەر يوللىرىدا كۆپىنچە ۋېلىسىپىت يولى بولمىغاچقا، ۋەيمەي توشۇغۇچىلارنىڭ ئامالسىز پىيادىلەر يولى، ئاپتوموبىللار يولىنى ئورتاق ئىشلىتىدىغانلىقىنى كۆرسىتىدۇ، بۇمۇ يېقىنقى يىللاردىن بۇيان ۋەيمەي توشۇغۇچىلارغا ئالاقىدار قاتناش ھادىسىلىرىنىڭ دائىم كۆرۈلۈپ تۇرۇشىدىكى سەۋەبلەرنىڭ بىرى. پەقەت مۇشۇ نۇقتىدىن قارىغاندىلا، ئۈرۈمچىنىڭ يول قۇرۇلۇشىدا يەنىلا بىرقەدەر چوڭ ياخشىلاش بوشلۇقى بار.
ھېس قىلىش پەقەت باشلىنىش، ھېس قىلغاندىن كېيىن مەسىلىنى ھەل قىلىش ئاندىن «ئورۇن ئالماشتۇرۇپ توشۇش»تىكى ھەقىقىي ئۈنۈم. ھېس قىلغاندىن كېيىن مەسىلە تېز سۈرئەتتە يۇقىرىغا يەتكۈزۈلدىمۇ - يەتكۈزۈلمىدىمۇ؟ قايسى تارماقلار ھەل قىلىدۇ؟ قانداق ھەل قىلىدۇ؟ قاچان ھەل قىلىدۇ... بۇلارنىڭ ھەممىسى سىستېمىلىق تۇتۇش قىلىشقا تېگىشلىك خىزمەتلەر. ئەلۋەتتە، بۇنى مەلۇم ئىدارىدىكى بىر قىسىم كادىرلارنىڭ ۋەيمەي توشۇغۇچىلارنىڭ بىر كۈنلۈك خىزمىتىنى ھېس قىلىشىغا تايىنىپلا تاماملىغىلى بولمايدۇ، بەلكى تارماق ھالقىپ ھەمكارلىشىپ ماسلىشىشقا توغرا كېلىدۇ.
مەيلى قانداق شەكىلدە تەكشۈرۈپ تەتقىق قىلىش بولسۇن، خىزمەتنى ياخشىلاش، تۈزۈم لايىھەسىنى مۇكەممەللەشتۈرۈش، ئالاقىدار كىشىلەر توپى ئالدىراۋاتقان، قىينىلىۋاتقان، غەم قىلىۋاتقان، ئارزۇ قىلىۋاتقان مەسىلىلەرنى ھەل قىلىشنىڭ ھەممىسى ھېس قىلىشنىڭ ئاخىرقى مەقسىتى. پەقەت مۇشۇنداق بولغاندىلا، ھېس قىلىش ئاندىن «شەكىلۋازلىق قىلىپ داكا قىلىش»قا ئايلىنىپ قالمايدۇ.
(«جياڭ شياۋيەن» ماقالە ئەۋەتىش پوچتا ساندۇقى: xjrbplb@126.com)
